Asas Nahu dan Soraf

قَوَاعِدُ اللُّغَةِ العَرَبِيَّةِ النَّحْوُ وَ الصَّرْفُ

(Kaedah - kaedah Bahasa Arab – Nahu dan Soraf)

Tatabahasa Arab terbahagi kepada dua iaitu:  Nahu dan Soraf.

Soraf	Nahu
Asal erti soraf ialah pertukaran atau perpalingan.	Asal erti nahu ialah arah.
Perbahasan tentang bahagian kalimah dan perubahan bentuknya untuk membina ayat yang lengkap, bererti lagi berfaedah.	Perbahasan tentang kedudukan arah (baris) huruf di hujung kalimah, samada baris hadapan, atas bawah, mati, alif, wau,ya, hazaf huruf nun atau hazaf huruf illat. (huruf sakit)
Contoh: (S 1 / A 2)	Contoh: ( Jamak Muzakar Salim.)
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (Segala kepujian bagi Allah pencipta alam)	مجرور منصوب مرفوع جمع مذكر سالم. مُسْلِمٍ مُسْلِمًا مُسْلِمٌ مفرد مُسْلِمَيْنِ مُسْلِمَيْنِ مُسْلِمَانِ مثنى مُسْلِمِيْنَ مُسْلِمِيْنَ مُسْلِمُوْنَ جمع
Al Hamdu – Mubtadak marfuk Allah – Isim majrur Rabbi – Sifat Allah, Isim majrur Al ‘Alamiin – Mudoful Ilih, Isim majrur	Baris pada huruf hujung adalah berlainan kerana dipengaruhi oleh fakta hukum dan bilangan yang berbeza.